ROMM RGB – ISO 22028-2:2013
Category : Graficzne , Przygotowanie do druku
ROMM RGB – ISO 22028-2:2013
(Reference Output Medium Metric RGB) ex ProPhoto RGB
Category Archives: Przygotowanie do druku
- 5 lipca 2018
-
0
- 3 stycznia 2018
-
0
Co to jest FOGRA39?
Category : Graficzne , Przygotowanie do druku
FOGRA39 (nie profil Fogra39) jest standardem technologicznym zawierającym dane opracowane przez niemiecki instytut badawczy Fogra (www.fogra.org) w 2006 r.
Dane zostały zapisane w rejestrze charakterystyk ICC (International Color Consortium). Zebrane charakterystyki dotyczą typowego wydruku kolorowego wykonanego techniką offsetową na błyszczącym lub matowym papierze uszlachetnianym powierzchniowo (coated), zgodnie z normą .
Inne organizacje zajmujące się tworzeniem charekterystyk procesów drukowania, to CGATS, Ifra, TC130 Japan National Committee i System Brunner.
FOGRA39, podobnie jak inne zarejestrowane zestawy danych, dotyczy wartości CMYK i ich wartości w układach cie XYZ i CIELAB. Dane są wynikiem „wygładzenia” wielu pomiarów w celu osiągnięcia lepszej charakterystyki reprodukcji. Na podstawie tych danych powstał profil kolorystyczny CoatedFOGRA39.icc – znany od wielu lat użytkownikom pakietu Adobe.
Profil ICC wykonany przy użyciu danych charakterystyki FOGRA39 służy do definiowania kolorów projektu, który ma być wydrukowany zgodnie z zadanymi warunkami druku. Dokument w RGB może zostać przekonwertowany na CMYK przy użyciu tego profilu lub profil może być wybrany jako docelowy (OutputIntent) w pliku PDF/X wysyłanym do drukarni. Może być również używany w celu przygotowania próby kolorów (hard copy proof), jak i dla symulacji na ekranie odpowiedniego monitora (soft proof).
Ponieważ istnieją różne sposoby tworzenia profilu koloru, dla każdego zestawu danych (jak FOGRA39) możliwe jest utworzenie wielu profili ICC o zmienionych niektórych cechach, np. różnica w możliwościach tworzenia czerni.
Inne znane profile ICC, które zostały wykonane na bazie danych FOGRA39, to np. ISOcoated_v2_eci.icc i ISOcoated_v2_300_eci.
Ostatnio instytut Fogra opracował standardy (zestawy danych) FOGRA51 (dla powlekanych) i FOGRA52 (dla nie powlekanych) papierów bezdrzewnych, które mogą być używane zamiast starszego standardu FOGRA39. Nowy standard jest zgodny z warunkami pomiarowymi ISO 13655:2009 M1 i zawiera informacje na temat ilości wybielaczy optycznych w podłożu. Zestaw danych FOGRA51 jest dostępny zarówno w wersji kolorymetrycznej, jak i spektralnej.
Nowe profile kolorów bazujące na danych Fogra:
PSO Coated v3.icc – bzauje na FOGRA51
PSO Uncoated v3.icc – bazuje na FOGRA52
- 7 grudnia 2017
-
0
ISO 32000-2 czyli PDF 2.0
Category : Przygotowanie do druku
Po dziewięciu latach pracy wyspecjalizowanej grupy ponad 40 ekspertów z całego świata format PDF doczekał się aktualizacji. Zapewne niewiele osób pamięta, że PDF został po raz pierwszy opublikowany i udostępniony przez firmę Adobe Systems w roku 1993. W sierpniu 2008 roku zatwierdzona została norma ISO 32000-1 oparta na wersji PDF 1.7 . Najnowszy standard PDF – 32000-2 (PDF 2.0) – The International Organization for Standardization (ISO) ogłosiła 2 sierpnia 2017 roku.
Obecne cechy formatu PDF
- Zachowania wyglądu dokumentu, niezależnie od urządzenia, platformy i oprogramowania.
- Wspólne edytowanie dokumentów z wielu lokalizacji lub platform.
- Scalanie zawartości z różnych źródeł — sieci web, edytorów tekstu, arkuszy kalkulacyjnych, skanów, zdjęć i grafiki — w jednym dokumencie.
- Zabezpieczenia i uprawnienia umożliwiające autorowi zachowanie kontroli nad dokumentem.
- Podpisy cyfrowe w celu poświadczania autentyczności.
- Dostępność treści dla osób niepełnosprawnych.
- Ekstrakcja i ponowne wykorzystanie treści do użytku z innych formatów plików i aplikacji.
- formularze elektroniczne do zbierania i (lub) przesyłania danych.
Co się zmieniło?
PDF 2.0 wydaje się być nadal starym PDF-em, ponieważ jego najważniejsze ulepszenia są najmniej widoczne. Standard PDF 2.0 rozwiązuje niejasności, koryguje błędy i aktualizuje się do standardów. Mówiąc krótko, PDF 2.0 będzie łatwiejszy i mniej kosztowny we wdrożeniach dla programistów, co może poprawić obsługę technologii PDF na każdym poziomie.
Nowe funkcje
PDF 2.0 zawiera wiele całkowicie nowych funkcji i ulepszeń:
- Zabezpieczone pliki PDF mogą zawierać niezabezpieczone dokumenty np. MS Word. Co pozwala w łatwy sposób odczytać „zaszytą” zawartość pliku.
- Wsparcie multimedialnych adnotacji, danych geoprzestrzennych i formatów 3D.
- Możliwość włączenia maszynowego odczytu metadanych z plików dołączonych do pliku PDF.
- Gruntownie zmieniono zasady oznakowanego pliku PDF; wprowadzono wsparcie dla obszarów nazw, MathML oraz wskazówki obsługi i wymowy. W rezultacie pliki będą bardziej dostępne dla osób niewidomych i niedowidzących.
- Zaktualizowano funkcje podpisu cyfrowego w celu sprostania najnowszym standardom.
- Nowe możliwości weryfikacji podpisanych cyfrowo dokumentów PDF.
- Najnowszy PDF obsługuje 256-bitowe szyfrowanie AES.
Ulepszenia istniejących funkcji
PDF 2.0 zawiera znaczne ulepszenia dotychczasowych funkcji:
- Przezroczystość i tryby mieszania (jasność, mnożenie itp.) jako atrybuty adnotacji.
- Wielokąty i krzywe jako rzeczywiste ścieżki.
- Certyfikaty oparte na ECC.
- Hasła ze wsparciem dla Unicode.
- Rozszerzenie wymagań dokumentu.
- Miniatury plików osadzonych.
- GoToDp i funkcje związanie z multimediami.
- Rozszerzenie pola podpisu (wyglądu) i wartości podpisu.
- Pomiary 3D i rozszerzenia umożliwiające oglądanie obiektów 3D z obsługą przezroczystości.
Funkcje odrzucone lub zastąpione nowymi
ISO 32000-2 jest pierwszą specyfikacją PDF opracowaną w całości według wytycznych. Obsługuje zastrzeżone technologie i zapewnia równe szanse dla dostawców oprogramowania oraz do tworzenia, wyświetlania, edycji lub innych sposobów przetwarzania plików PDF. Ponadto podczas modernizacji formatu komitet ISO postanowił usunąć niektóre starsze cechy formatu w celu łatwiejszej implementacji oprogramowania. Zmiany obejmują:
- Renderowanie XFA.
- Zastąpienie dodatków film i dźwięk przez opcje multimedialne.
- Funkcje dla filmu i dźwięku – zastąpione przez obsługę multimediów.
- Słownik par zmiennych (Info dictionaries).
- Ograniczenia dla technologii dostępu za pomocą DRM.
- Zmienna ProcSet.
- Specyfikacje plików specyficznych dla systemu operacyjnego.
- Nazwy dla XObject i czcionki.
- Tablice z trybów mieszania.
- Alternatywne prezentacje.
- Open prepress interface (OPI).
- CharSet (dla czcionek T1).
- CIDSet (dla czcionek CID).
- Preferencje podglądu dla cech prepress (obszar przycięcia, spadu, itp.).
- Filtry podpisu ADBE.PKCS7.SHA1 i adbe.x509.rsa_sha1.
- Szyfrowanie plików FDF.
- Podpisy.
Posumowanie
Po 10 latach rozwoju w PDF 2.0 wprowadzono zarówno ewolucyjne, jak i rewolucyjne zmiany w specyfikacji:
- Ewolucyjne, bo w jednej aktualizacji PDF 2.0 podnosi możliwości formatu PDF przy jednocześnie rozszerzonej dokumentacji i mniejszej liczbie niejasności.
- Rewolucyjne, ponieważ PDF 2.0 udostępnił np. zaawansowane możliwości i ułatwienia dostępu, modele 3D, wsparcie najnowszych technologii podpisu cyfrowego, osadzanie plików i inne – wszystkie w tym samym pliku.
Zatem oprócz podstawowych, znanych funkcji PDF 2.0 rozszerza i usprawnia format o nowe zastosowania, możliwości i przepływ pracy.
Czekamy na pierwsze PDF 2.0.
- 6 listopada 2015
-
-
PDF – format prepressu
Category : Przygotowanie do druku
Język PostScript
od czasu, kiedy pojawił się komercyjnie w 1985 jako interpreter układu strony w pierwszej popularnej drukarce laserowej Apple Laser Writer, uważany jest za standard w cyfrowym prepressie. Format ten rozwijał się, powiększając swoje możliwości interpretacji. Pomimo usilnych starań zapis PS posiada liczne ograniczenia. Firma Adobe już dawno dostrzegła wady swego sztandarowego produktu i od wczesnych lat dziewięćdziesiątych prowadzi prace nad nowym formatem wymiany danych.
Powstaje PDF
Pierwszy raz można było dowiedzieć się o tym formacie na konferencji Seybold w roku 1991. Wówczas określano go nazwą Interchange PostScript. Natomiast PDF (Portable Document Format − przenośny format dokumentu) w wersji 1.0 został oficjalnie zaprezentowany w roku 1992 na Comdex (Computer Dealers’ Exhibition – wówczas największe na świecie targi komputerowe), gdzie zdobył główną nagrodę targów.
Wersja 1.0 − umożliwiała wewnętrzną obsługę hiperłączy i zakładek, przechowywała także czcionki. Ustalenie przestrzeni barwnej RGB, jako jedynego sposobu opisu barwy stanowiło poważne ograniczenie dla zastosowań poligraficznych, co wyeliminowało PDF z obszaru profesjonalnego druku, ograniczając zastosowanie do funkcji komunikacji z klientem. Dodatkowo narzędzia do tworzenia plików PDF zostały przez Adobe bardzo wysoko wycenione (obecnie darmowy Adobe Reader kosztował wtedy 50$), a to z oczywistych względów nie przysporzyło im popularności.
Nowy format przez jednych został przyjęty jako ciekawostka, przez innych zaś okrzyknięty początkiem nowej ery. Rzeczywistość, jak to zwykle bywa, zweryfikowała obydwie opinie. Musiało upłynąć jeszcze sporo czasu, by PDF zyskał dzisiejszą elastyczność i powszechność.
Wersja 1.1 − wprowadzona w 1994 roku, posiadała nowe funkcje, m.in.:
- zewnętrzne hiperłącza
- wątki tekstowe
- notatki
- zabezpieczenie zawartości
- wstawianie plików multimedialnych
Format zyskiwał coraz większą popularność, wywołaną między innymi działaniami samego Adobe, który obniżył ceny narzędzi, udostępnił bezpłatnie przeglądarkę Acrobat Reader, a wszystkie swoje podręczniki rozprowadzał zapisane w plikach PDF.
Rok 1996 rozpoczyna historię formatu PDF w zastosowaniach prepress.
Wersja 1.2 − przyniosła długo oczekiwane zmiany:
- obsługę OPI 1.3
- opis barwy w przestrzeni CMYK
- informacje o rastrowaniu i nadruku obiektów
- przechowywanie informacji o kolorach dodatkowych
Wersja 1.3 − ujrzała światło dzienne w kwietniu 1999 roku. Pierwszym programem standardowo zapisującym/eksportującym pliki w tym standardzie był Adobe PageMaker. Wprowadzono w niej m.in.:
- dwubajtową identyfikację fontów CID (podstawy dla wprowadzanych właśnie czcionek Open Type)
- obsługę OPI 2.0
- specjalną przestrzeń barwną dla obsługi kolorów dodatkowych
- udoskonalone gradienty
- możliwość opatrywania elementów stron uwagami (Annotations)
PDF w wersji 1.4 − który umożliwiał m.in. wsparcie dla przezroczystości obiektów, stał się niekwestionowanym standardem, coraz szybciej wypierającym z przygotowania do druku zasłużony, lecz coraz mniej praktyczny język PostScript. Powszechnie wykorzystuje się go w systemach naświetlania form. Prekursorem była tu firma Agfa ze swoim systemem Apogee.
Wersja 1.5 − to wsparcie dla warstw i znaczników (tags).
Wersja 1.6 − wniosła poprawione mechanizmy mieszania kolorów (color blending), silniejsze szyfrowanie, możliwość osadzania obiektów w pliku PDF w tym obiektów 3D.
Wersja 1.7 − to niewidoczne, ale jakże istotne zmiany w formacie pliku. Zmieniono strukturę zapisu (aby sprostać wyższym wymaganiom dotyczącym zabezpieczeń plików). Wraz z tą wersją format pliku PDF stał się standardem
ISO 32000-1:2008.
Zalety formatu PDF są niewątpliwe. Dziedziczy on wszystkie postscriptowe funkcje graficzne, umożliwiając dodatkowo bezproblemowy podgląd, wydajne metody kompresji, praktycznie bezbłędną przenośność, a także – co może najważniejsze – dostępność dla edycji niemal do ostatniej chwili. Pliki PDF można wydrukować na niemal każdym urządzeniu, z zachowaniem wszystkich elementów graficznych i układu strony.
Co więcej, otwarta architektura programu Acrobat umożliwia wyposażanie go we wtyczki, rozszerzające jego i tak już niemałe przecież możliwości, choćby o narzędzie do montażu gotowych składek drukarskich lub sprawdzania (PitStop Pro).
Rozwój formatu PDF zmierza także w jeszcze jednym, bardzo niebezpiecznym dla poligrafii kierunku: elektronicznej książki. Mimo, iż mające niedawno miejsce perturbacje z niedoskonałością elektronicznego zabezpieczenia dowodzą, że technologia daleka jest od dojrzałości, to jednak zasadnicza tendencja nie ulegnie chyba zmianie.
Czy spowoduje to wyparcie papieru z użytku? Fakty dowodzą czegoś przeciwnego. Mimo trwającej od lat walki o tzw. paperless office (biuro bez papieru), zużycie papieru, także w biurach, wciąż rośnie. Stąd być może nowa funkcja w programie Acrobat DC – oszczędzanie tonera (skoro papieru zużywamy więcej, to może choć toner zaoszczędzimy). Pozwala to żywić nadzieję, że poligrafia długo jeszcze zachowa swą rację bytu.
PDF/X – podzbiór norm ISO dla prepress
Ten zestaw norm określa wymagania, co do wersji i zawartości plików PDF, nakładając na te pliki dodatkowe ograniczenia.
Zacznijmy jednak od początku. Podwalin powstania standardu można się doszukać już 1996 w pracach CGATS (Committee for Graphic Arts Technologies Standards) przygotowywanych dla ANSI. Było to związane bezpośrednio z pojawieniem się formatu PDF 1.2. W Europie pierwsze prace nad tym standardem rozpoczęły się w 1998r. Z racji różnych kierunków prac w USA i Europie w 1999 roku PDF/X-1 został przyjęty jako norma ANSI. W Europie w roku 2000 podczas spotkania członków komitetu ISO osiągnięto porozumienie, co do ostatecznego formatu PDF/X, czego wynikiem było powstanie norm ISO 15930.
Norma ISO 15930 występuje w wielu implementacjach:
- ISO 15930-1:2001: PDF/X-1a:2001, CMYK + farby dodatkowe (Spot Colors), oparty na PDF 1.3
- ISO 15930-3:2002: PDF/X-3:2002, CMYK, farby dodatkowe (Spot Colors), pliki RGB z dołączonymi
własnymi profilami ICC (Calibrated RGB), CIELAB, oparty na PDF 1.3 - ISO 15930-4:2003: PDF/X-1a:2003, uaktualnienie dla PDF/X-1a:2001 oparty na PDF 1.4
- ISO 15930-6:2003: PDF/X-3:2003, uaktualnienie dla PDF/X-3:2002 oparty na PDF 1.4
- ISO 15930-7:2008: PDF/X-4:2008, CMYK, skala szarości, RGB + farby dodatkowe (Spot Colors), jak również PDF z przezroczystościami oraz opcjonalnie dołączane elementy graficzne, a także zewnętrznie dołączane profile ICC (PDF/X-4p). Format oparty o PDF 1.6
- ISO 15930-7:2010: uaktualnienie dla PDF/X-4
- ISO 15930-8:2008: PDF/X-5, ta norma wraz z uaktualnieniem 15930-8:2010 oparta jest na PDF 1.6 i zawiera następujące mutacje:
- PDF/X-5g: jako rozwinięcie standardu PDF/X-4 (dotyczy zewnętrznych elementów graficznych. Można to potraktować jako coś w stylu OPI (Open Prepress Interface). Plik PDF zawiera „podglądowe” ilustracje, a właściwe pliki dołączane są podczas końcowej obróbki pliku w przygotowalni.
- PDF/X-5pg: jako rozwinięcie dla PDF/X-4p podobnie jak PDF/X-5g oraz możliwość zewnętrznie dołączanych wyjściowych profili ICC.
- PDF/X-5n: jako rozwinięcie dla PDF/X-4p a także zewnętrznie dołączane wyjściowe profile ICC, które mogą być oparte na przestrzeniach barwnych, innych niż skala szarości, RGB i CMYK.
PDF/VT − Variable Data Printing (Druk z wymiennymi danymi)
natomiast skrót VT to Variable and Transactional
Norma ISO 16612-2 z sierpnia 2010 roku bazuje na dobrze znanych i stosowanych już normach PDF/X-4 (ISO 15930-7) i PDF/X-5 (ISO 15930-8). W PDF/VT zawartość pliku jest definiowana (przygotowywana) jednorazowo i następnie wielokrotnie wykorzystywana. W odniesieniu do PDF/X-4, zmienna zawartość (XObject) odnosi się do obrazów, bloków tekstowych i grafiki wektorowej. Natomiast w przypadku bazowania na PDF/X-5, zmiennymi mogą być całe strony publikacji (Reference XObjects). Wprowadzając obiekty wielokrotnego użycia można znacząco zmniejszyć rozmiar pliku. Same wymienne obiekty mogą być dostarczane z informacją o ich użyciu i zapisane wewnątrz pliku PDF lub jako dane zewnętrzne dołączane w procesie przygotowania do druku.
Inne standardy PDF
PDF/A − pliki archiwalne
PDF/E − pliki inżynierskie (z programów CAD)